De dag van Irma

In mijn werk moet je oog moet hebben voor wat er zich op de achtergrond afspeelt.’

“De patiënt die echt een diepe indruk op mij gemaakt heeft is een man, behoorlijk op leeftijd, die ondersteuning nodig had in alle opzichten. In het werken, maar ook het zorgen voor zichzelf. Eigenlijk in alles waar je hulp bij nodig kunt hebben, zelfs kleine dingen als je kamer stofzuigen. Die man kon, door angsten, ook niet alleen naar de winkel om zijn boodschappen te halen. De spanning komt voort uit het delict dat hij ooit heeft gepleegd. Daardoor vindt hij het eng om alleen in grote menigtes te zijn, omdat hij dan bang is terug te vallen in oude gedragspatronen. Dus hij wilde alleen met ons naar de winkel en dan week hij niet van onze zijde.

Ik volgde op dat moment een opleiding en moest voor een vak een patiënt kiezen die ik met slimme technologie kon ondersteunen. Deze patiënt kreeg van mij een smartwatch om en een borstband met geleiders. Deze signaleren vroegtijdig spanning. Op een smartphone konden wij dan deze signalen aflezen. Ik kon dan bijvoorbeeld een oranje signaal zien, wat betekent dat de client spanning opbouwt. Ik ga dan naar hem toe en vraag hem wat er aan de hand is en wat ik voor hem kan doen. Door deze nieuwe technologie kan hij eindelijk helemaal zelfstandig naar de winkel.

Deze patiënt voelde zich zo trots en vereerd dat hij aan mijn opdracht voor school mocht meewerken. Dat gaf hem veel zelfvertrouwen en hij voelde zich speciaal. Hij was daar heel dankbaar voor. En tot op de dag van vandaag gaat hij alleen naar de winkel. Dus de training, de ondersteuning en het er zijn, maakte dat hij autonomie terugkreeg. Dat is toch geweldig!

‘In mijn werk moet je oog moet hebben voor wat er zich op de achtergrond afspeelt.’

Irma

De mannen bij mij op de afdeling zijn bezig met hun laatste stap voor ze terug de maatschappij in gaan. Dus ondersteunen we ze bij de zorg die ze nog nodig hebben. En het leuke van ons werk is dat je het samen doet, maar je laat ze soms ook even alleen. Bij de een help je met het reizen met het openbaar vervoer. Want als je 10 jaar opgesloten hebt gezeten, dan is er ook best veel veranderd op dat gebied. Er zijn dan vragen als: hoe werkt een Ov-kaart? Hoe laad je die op? In eerste instantie doen we dat dan samen. Met als uiteindelijk doel dat de patiënt zelfstandig kan reizen. Bij een ander helpen we met internetbankieren. Dat kennen sommigen echt niet. En weer anderen hebben helemaal geen sociaal netwerk. Dan ondersteunen we bij de opbouw van een maatjesproject.

Op deze afdeling zitten niet alleen tbs-patiënten. Patiënten kunnen vanuit het hele land bij ons geplaatst worden, zo lang er maar een forensische titel is. Je hebt voor dit werk engelengeduld nodig en het is niet altijd makkelijk. Je krijgt bijvoorbeeld verwensingen naar je hoofd, je wordt echt op de proef gesteld. Je moet daarom forensisch scherp zijn. Daarmee bedoel ik dat je oog moet hebben voor wat er zich op de achtergrond afspeelt. Dat zijn vaak hele kleine, belangrijke signalen. Die signalen voel je in je onderbuik. Maar je moet ook goed observeren: zie ik een verandering ten opzichte van andere dagen? Zie ik een verandering in houding? Het is daarom, als je net op een nieuwe afdeling bent, belangrijk dat je de cliënten echt goed leert kennen. Je moet je zijn eigenschappen eigen maken. Je moet zijn gedragingen kennen. En als je daar een kleine verandering in ziet: dat is forensische scherpte. En dat is soms echt moeilijk.  Maar daar heb je je collega’s voor: je staat nooit alleen. Teamveiligheid vind ik daarom superbelangrijk: praat met je collega’s, bespreek dingen met je collega’s. Zeg wat je voelt. Zeg wat je denkt: “he, ik zie dit. Klopt dat? Heb ik dat goed gezien? Zie jij dat ook?” Het gesprek aangaan samen, dat is belangrijk.

De mannen hebben soms persoonlijkheidsproblematiek, waardoor ze je op een bepaalde manier benaderen. Het is dan belangrijk dat je je niet laat raken. Ik ben nu 38, maar 10 of 15 jaar gelden toen dacht ik dat ik alles al wel wist. Maar dat is gewoon niet zo. De ervaringsjaren neem je mee en daar leer je van. Als je 21 bent, dan ken je de problematieken op theoretisch vlak, maar hoe het bij jou binnenkomt en wat het met je doet, dat leer je door de jaren heen. Mijn advies aan nieuwe collega’s is daarom: wees altijd jezelf. Naar ons als team, maar ook naar de client. Wees oprecht en maak nooit valse beloftes. Doe wat je zegt en zeg wat je doet.’

Klik hier om meer onvergetelijke dagen van collega’s te lezen.

Lees ook


Werken bij | Collega's aan het woord

De dag van Devad

Werken bij | Collega's aan het woord

De dag van Rocco

Wij maken gebruik van cookies. Daarmee analyseren we het gebruik van de website en verbeteren we het gebruiksgemak.

Details