)
‘Als ik nu, 2 jaar later, zie hoe het met hem gaat, dan denk ik: dat hebben we goed gedaan.’
“Ik werk al ruim 4 jaar als psychiater bij Rooyse Wissel. En geen dag is in die 4 jaar hetzelfde geweest. Dat is en blijft heel bijzonder. In een week komt er van alles op je pad. Wat een onuitwisbare indruk op mij heeft gemaakt? Dat was een patiënt die vanuit Rooyse Wissel Ambulant behandelen hier in de kliniek terecht kwam. Hij had psychische klachten. En dat, in combinatie met het gebruik van soft drugs, maakt dat hij lastig te behandelen was. Hij werd snel boos, had meerdere malen een terugval en kreeg zijn zucht naar drugs maar moeilijk onder controle. Ik bleef het gesprek met hem aangaan, hoe boos hij ook was. Keer op keer. We hadden een klik. En als hij weer tot bedaren kwam, zei hij altijd: sorry.
Stap voor stap heb ik, samen met een team van behandelaren, gewerkt aan zijn herstel. En als ik nu, 2 jaar later, zie hoe het met hem gaat, dan denk ik: dat hebben we goed gedaan. Hij is nu op weg naar een nieuw leven, buiten de kliniek. Ik ben nog steeds trots op hoe we dat samen voor elkaar hebben gekregen.
Als het goed met patiënten gaat, haal ik daar nog iedere dag voldoening uit. Dat een interventie die je doet, succesvol is. Als er daarna iets verandert. Ook al zijn het soms maar hele kleine dingen. Als mijn aandeel daarin, en dat van andere therapeuten, bij elkaar komen en je het effect ziet, daar doe ik het voor.
‘Als ik nu, 2 jaar later, zie hoe het met hem gaat, dan denk ik: dat hebben we goed gedaan.’
Rob
Sommige patiënten blijven je meer bij de anderen. Zo werd ik een jaar geleden tijdens mijn bereikbaarheidsdienst opgeroepen om langs te komen bij een patiënt van mij die weigerde om medicatie te nemen. Een interventieteam stond al klaar. Maar ik wilde eerst met hem praten. Dat duurde drie kwartier. En uiteindelijk zei hij: ‘Ik vertrouw je’ en mocht ik de medicatie toedienen. Nadien is hij weer opgeknapt en kon hij zijn verloven oppakken. Wat belangrijk is op zo’n moment? Dat je belangstelling toont, je de patiënt serieus neemt, hem uit laten praten. Maar ook vraagt of hij jou wil laten uitpraten. En niet onbelangrijk, zelf niet boos worden of je stem verheffen. Dat werkt alleen maar averechts.
Niet iedereen hier in de kliniek krijgt een behandeling van een psychiater trouwens. Dat is niet altijd nodig. Ik zie ook patiënten die al buiten de kliniek wonen. Die al een stapje verder zijn in hun traject. Gemiddeld bezoek ik in totaal zo’n 6-8 patiënten op een dag. Meestal is er een sociotherapeut bij aanwezig. Een vertrouwd gezicht voor ze is belangrijk, maar zo weet ik ook dat de sociotherapeut hoort welke afspraken ik met een patiënt maak. Zij moeten er immers op toezien dat deze opgevolgd worden.
Of iedere psychater in een tbs-kliniek kan werken, weet ik niet. Je moet het willen n kunnen. En heel goed naar jezelf kunnen luisteren. Naar je buikgevoel. Aanvoelen of er veel spanning bij de ander is. En dat ook kunnen benoemen door te zeggen: Ik merk dat je het spannend vindt. Dat haalt dan al veel uit de lucht. Ik doe veelzijdig, mooi en intensief werk. Samen met een geweldig team van experts. Ik kan het iedereen aanbevelen dit werkveld eens te onderzoeken.”
Klik hier om meer onvergetelijke dagen van collega’s te lezen.
)
)