)
‘Ik begeleid iemand weer terug de samenleving in: zorg dat je kleren schoon zijn, dat je gedoucht bent op tijd op je werk bent.’
Charlotte is verpleegkundig sociotherapeut bij de Rooyse Wissel. Charlotte begon als verpleegkundige en werkt nu bij Rooyse Wissel Wonen & Begeleiden. De cliënten op haar afdeling staan allemaal al met één been in de samenleving. Ze vertelt over haar meest memorabele werkdag.
‘Mijn cliënten hebben vaak al onbegeleid verlof. Dat wil zeggen dat ze zelfstandig naar de winkel mogen gaan en soms al een dagbesteding hebben of misschien werk of er naartoe willen om betaald werk te gaan doen. Bij ons zijn, zoals in de kliniek, de deuren niet meer dicht. Dus de cliënten kunnen zich 24/7 vrij over de afdeling bewegen. Als ze naar de supermarkt gaan, bespreken we dat voor. Hoe ga je dat doen? Wat kun je tegenkomen? Sommige mannen hebben bijvoorbeeld moeite met drank.
Op elke hoek ligt een café. Hoe is het om daar langs te komen? Wat als je dat binnenstapt en iemand biedt jou iets aan? Hoe ga je daar nee op zeggen?’
Charlotte heeft een uitgebreid takenpakket. ‘Ik begeleid iemand weer terug de samenleving in: zorg dat je kleren schoon zijn, dat je gedoucht bent en op tijd op je werk bent. Waarom ik acht jaar geleden begonnen ben met dit werk? Ik was toen verpleegkundige. En toen ik een keer ging kijken in een verzorgingshuis, zag ik dat je weinig tijd had voor de mensen. Toen heb ik even in de GGZ gewerkt. En daarna kwam de Rooyse Wissel op mijn pad. Ik ben als MBO-verpleegkundige begonnen en ik heb met dank aan de Rooyse Wissel HBO-verpleegkunde gedaan. En ik ben gebleven, omdat ik mijn werk hier zo waardevol vind.
Wat mijn werk zo leuk maakt? Elke dag is anders. Er gebeurt hier elke dag iets nieuws en elke dag weer nieuwe verhalen. Als verpleegkundige heb ik ook verpleegkundige diensten. Bijvoorbeeld in de avond of in de weekenden. Dan ben ik het aanspreekpunt voor sociotherapeuten. Een patiënt voelt zich niet zo lekker. Dit en dit zijn de klachten. Wat kunnen we daarmee doen? Maar ook als er een situatie is die best wel spannend kan zijn, waarbij een verpleegkundige of waarbij medische zorg nodig is. Zoals een aantal jaren geleden toen een patiënt brand had gesticht. We hadden overleg. Er is zoveel rook, patiënt is binnen, wat gaan we nu doen? Gaan we een deur openmaken met de kans dat de patiënt ons aanvliegt? Want ja, die heeft niet voor niks brand gesticht. Of gaan we de deur dicht laten. Dat vond ik toen best wel een heftig moment. Ik was heel blij dat we met een groot team waren. Ook ervaren mensen, waaronder een paar beveiligers. Omdat iedereen wist wat hij moest doen, was er ook een bepaalde rust en hebben we als verpleegkundige de eerste controles kunnen doen, alles kunnen checken en uiteindelijk is het wel allemaal goed gekomen met die patiënt.
‘Ik begeleid iemand weer terug in de samenleving in: zorg dat je kleren schoon zijn, dat je gedoucht bent op tijd op je werk bent.’ Charlotte
Ik heb eerst in de kliniek gewerkt en nu werk ik bij Wonen & Begeleiden. De mannen die op deze pre-resocialisatie afdeling zitten, weten dat als ze hun best doen er een keer uitkomen. Dus in die zin is er toekomstperspectief. Ze weten waarvoor ze het doen en ze weten ook dat als ze zich niet fatsoenlijk gedragen, dat dan ook een keuze gemaakt kan worden om weer terug naar de kliniek te gaan. Ik help ze bijvoorbeeld bij verloven en boodschappen doen.
Sommige mannen hebben betaald werk, sport, verloven bij een sportschool of gewoon buiten wandelen. We bespreken dat voor en na. Wat als er een baas tegen jou zegt je moet dit doen terwijl je niet tegen autoriteit kan? Stel je voor iemand kruipt voor in de rij bij de kassa. Wat doe je dan? Stel je voor je gaat naar familie toe en die hebben toch wel wat commentaar op het feit dat je TBS hebt. Hoe ga je daarmee om? Eigenlijk gaan we het gesprek aan over onderwerpen in het normale leven, ons normale leven.
Klik hier om meer onvergetelijke dagen van collega’s te lezen.
)
)