)
‘Je merkt pas echt hoe hecht de groep collega’s is als de groep onder druk staat.‘
“Ik ben tijdens de opstartfase van de kliniek hier komen werken, dus je kunt wel zeggen dat ik veel heb meegemaakt. Maar één dag zal ik nooit vergeten. Het was 2012 of 2013, op een vrijdag, en vanuit de overheid was besloten dat er te veel tbs-plaatsen waren in Nederland. Wat dat zou betekenen voor De Rooyse Wissel, zouden we die dag horen. In de kliniek konden we uit veiligheidsoverwegingen niet op internet, dus collega’s die thuiszaten waren de hele tijd online aan het speuren en zouden het laten weten als er nieuws was.
Op een bepaald moment werden we collectief naar beneden geroepen en kwam het verlossende woord: wij mochten open blijven. Op dat moment bleek maar weer dat De Rooyse Wissel meer is dan een werkgever en we een hele hechte groep collega’s zijn. Dit werk en deze kliniek horen bij ons. Sommige collega’s waren dan ook emotioneel en er vloeiden zelfs tranen van opluchting.
Ik kan de kliniek het best beschrijven als een minimaatschappij achter een hek. Er werken hier allerlei soorten mensen, van sociotherapeuten en behandelaren tot een tandarts, een huisarts en iemand die een winkeltje runt. Maar wat iedereen deelt, is de overtuiging dat ook mensen die de fout in zijn gegaan, geholpen kunnen worden. Mensen die hier werken hebben een grote dosis doorzettingsvermogen, veerkracht en optimisme. Ze hebben hart voor elkaar en hun patiënten en staan tegelijkertijd stevig in hun schoenen.
‘Je merkt pas echt hoe hecht de groep collega’s is als de groep onder druk staat.‘
John
Vanuit mijn functie ben ik niet betrokken bij de patiëntenzorg, maar ik spreek natuurlijk wel met collega’s die zich daar wel mee bezighouden. We komen allemaal door dezelfde deur binnen en gaan door dezelfde deur weer weg, dus we komen elkaar geregeld tegen. Ik loop ook bewust over de afdelingen naar collega’s toe als ze vragen hebben over hr of hun salaris, zodat ik feeling houd met wat daar gebeurt. En ik vraag mensen geregeld om een kop koffie te komen drinken zodat ze hun verhaal kwijt kunnen, niet alleen over werk, maar ook over dingen die privé spelen.
Alleen wij kennen deze setting echt en begrijpen wat er binnen de muren gebeurt – leuke dingen, maar ook minder leuke. Wij hoeven aan elkaar niet uit te leggen waarom we hier werken en waarom we vinden dat onze patiënten een kans verdienen op terugkeer in de maatschappij. Dat maakt het team hecht. Mensen blijven vaak na hun dienst nog even hangen om met collega’s te praten en zullen elkaar nooit afvallen. Maar het belangrijkste: ze vertrouwen elkaar voor de volle 100 procent, en zorgen dat ze zelf ook 100 procent te vertrouwen zijn.”
Klik hier om meer onvergetelijke dagen van collega’s te lezen.
)
)