)
‘Wat als mijn vader hier tegenover me zou zitten, zou ik hem dan hetzelfde advies geven?‘
“Als verpleegkundige zorg ik ervoor dat patiënten toegang hebben tot de juiste medische zorg. Ik heb een spreekuur en ben een luisterend oor voor allerlei klachten en problemen. Wat ik nooit meer vergeet is een overlijden van een patiënt van één van de afdelingen waar ik nauw bij betrokken ben. Hij werd plotseling erg ziek en werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar verslechterde zijn toestand en uiteindelijk kwam hij te overlijden. Dat maakt heel veel indruk. Op medepatiënten, maar ook op mezelf en mijn collega’s. Deze patiënt kwam hier in de ochtend op het spreekuur, omdat hij zich niet lekker voelde. Letterlijk vanuit onze spreekkamer werd hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Hij kwam niet meer terug. Dat doet wat.
Samen met de dokter zijn we na zijn overlijden naar de afdeling gegaan om te vertellen wat er gebeurd was. De dagen daarna ben ik terug blijven gaan naar diezelfde afdeling. Gewoon om in gesprek te blijven. Het was een afdeling waarop patiënten met een licht verstandelijke beperking verbleven. Iedereen reageerde dan ook heel divers, maakte zijn eigen rouwproces door. Emoties bij een, de andere vertelde dat zijn hamster twee weken geleden ook was overleden. En juist dát is wat werken in een forensische kliniek bijzonder maakt. Dat maakt dat ik iedere ochtend mijn bed uitkom om mijn werkdag bij de Rooyse Wissel begin: de combinatie van somatische zorg en psychiatrie. Lichamelijk en geestelijk dus. Hoe geef ik patiënten met een psychiatrische aandoening de juiste zorg en aandacht?
Patiënten maken een afspraak voor het spreekuur op de medische dienst. En dat kan voor van alles zijn. Iemand die hoofdpijn heeft en zich daar zorgen over maakt, vragen over een onderzoek dat gepland staat. Soms komt een patiënt ook langs om te vertellen hoe hij erbij zit of alleen om een praatje te maken. Bijvoorbeeld omdat ze opa zijn geworden, een zoon of dochter op bezoek hebben gehad of iets moois gemaakt hebben tijdens hun dagbesteding.
‘Wat als mijn vader hier tegenover me zou zitten, zou ik hem dan hetzelfde advies geven?’
Robin
Ik ben tevreden als ik terug kan kijken op een dag waarop ik mijn patiënten geholpen heb. Ik maak daarbij altijd een vergelijking: Wat als mijn vader hier tegenover mij zou zitten, zou ik hem dan hetzelfde advies of dezelfde behandeling geven? Als ik daar ‘ja’ op kan zeggen, dan heb ik het goed gedaan. Het zijn mijn patiënten, ze zijn mijn verantwoordelijkheid. Zo voel ik dat.”
Klik hier om meer onvergetelijke dagen van collega’s te lezen.
)
)